Dear 2008,

Kako xronon n' asxieis!

NEW YEAR'S EVE ON THE STREETS!

Oh YEAH!

One of those legendary Ombion Parties back at APOTHEKE, 23 Kleanthi Chirstofidi St., off Lefkonos, and on the streets of Old Nicosia.
Totally FREE!
Everything is on us - because that's what an Ombion Party is supposed to be. Including breakfast and music by Omada Ergasias, DJ Wavo, DJ Drimiteros, DJ Vybbtuan and all our good friends.

If you are going to go out for New Year's, DO IT!
GO OUT!!!
And come to spend New Year's Eve on the streets!

(And as always Bringing Your Own Booze as well is welcomed! The more the merrier.)

Let everyone know. And post, print and circulate the poster generously.

>>facebook

Harold Pinter 1930-2008

Doing It For 5 Years!!!!!

Here, Happy Birthday Ombion!


Υπάρχει κι άλλη ποίηση,
ψιθύρισε.

+12 December 2008

RIP Betty Page

Κλειστά σχολεία, κλειστή η χώρα

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΩΣΤΗ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗ

Αλαλιασμένοι οι Αθηναίοι μπροστά στην έκταση της λαφυραγωγίας, των πυρπολησμών και του γενικού διαγουμίσματος, προσπαθούν να κάνουν «πολιτικό» ταμείο και να καταλάβουν για ποιο λόγο οι παλιές κατηγορίες τους περί συλλαλητηρίων, διαμαρτυριών και αντιπολίτευσης του πεζοδρομίου έχουν ξεπεραστεί.

Κανείς δεν ξέρει να μας πει πώς διαμορφώθηκε αυτή η εναγής κατάσταση όπου ομάδες ξεκαπίστρωτων νεαρών -το μέλλον της χώρας δηλαδή- βάζουν μπουρλότο σε κτίρια και αφήνουν πίσω τους απανθρακωμένες περιουσίες. Το ηθικό άλλοθι της δολοφονίας του νεαρού Γρηγορόπουλου παίχθηκε σε όλους τους τόνους, έκλεισε και άνοιξε πολλά στόματα, μόνο που δεν πείθει ως απάντηση. Ανάλογοι βανδαλισμοί συνέβησαν και τα προηγούμενα χρόνια, οπότε το αίνιγμα παραμένει: πού θα οδηγήσει αυτή η εξέγερση της κουκούλας;

Ας πούμε κάτι που συνήθως δεν λέγεται. Οι νέοι, όταν μείνουν ανεξέλεγκτοι, έχουν μεγάλη ροπή προς τα κουρσάρικα φερσίματα. Η καταστροφή, ή άρνηση με άλλα λόγια, συνιστά έργο τέχνης. Με την ανοχή της αστυνομίας λοιπόν και μέσα στη γενική παράλυση, το έριξαν στην «καλλιτεχνία». Είναι μεγάλη μαγκιά -όνειρο κανονικό- να συγκροτείς ορδή και με τις πράξεις σου να ξεπερνάς τη φαντασία. Πολυκατοικίες να τυλίγονται στις φλόγες; Αυτοκίνητα που εν ριπή οφθαλμού γίνονται παλιοσίδερα; Βιτρίνες που τρίβονται σε ζάχαρη και τράπεζες που καπνίζουν σαν τζάκια; Πρόκειται για ανέξοδο σουρεαλισμό και για εγκληματικότητα υπεράνω δικαστηρίων.

Κοντά σε όλα αυτά μην ξεχνάμε και την κάμερα. Απανταχού παρούσα η τηλεόραση δίνει άπειρη διάσταση σε κάθε επίδειξη ισχύος της ορδής. Δεν αρκεί να κατεβάζεις τη βιτρίνα, πρέπει να σε δείχνουν κιόλας, να μπαίνεις σε όλα τα σπίτια, να γίνεσαι άμεσος, δώρο σε όλα τα μάτια. Εκδικητής, ταραξίας με ηθικό δικαίωμα, πυρπολητής - αλλά συνάμα φανερός, πανελλήνιος, τηλεοπτικός ως υπαρκτός κίνδυνος. Η πολιτικοποίηση του χουλιγκανισμού, έργο των τελευταίων χρόνων, ασφαλώς εξυπηρετεί κάποια σκοτεινά ή αδιευκρίνιστα κέντρα, πάντως συνιστά πλέον δημόσιο κίνδυνο πέραν ηθικών αιτιάσεων. Η φράση «νύχτα εξέγερσης από χιλιάδες Αλέξηδες» δεν έχει βάση.

Αν αφήσουμε τον ντόπιο Τύπο για λίγο και δούμε τα πρωτοσέλιδα των ευρωπαϊκών εφημερίδων, τα ρεπορτάζ κάνουν γκελ που χτυπάει ταβάνι. «Στην Αθήνα γίνονται τα χειρότερα επεισόδια από την εποχή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ξεπερνούν και τις φοιτητικές διαδηλώσεις κατά της χούντας» έγραψαν οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς». Στην Ιταλία, ο Φραντζέσκο Καρούζο αποφάνθηκε ότι «Η Ελλάδα δίνει μάθημα δημοκρατίας στην Ιταλία». Η «Ρεπούμπλικα» χαρακτηρίζει τις ταραχές ως «την πρώτη βίαιη αντίδραση που βιώνει η Δύση εξαιτίας της οικονομικής κρίσης». Συντηρητικοί πάντα οι Αυστριακοί, παραπονούνται επειδή «η Συμφωνική τους ορχήστρα έχει παγιδευτεί σε μια Αθήνα όπου γίνονται οδομαχίες και επικρατεί χάος».

Περνώντας στα δικά μας και αρχίζοντας από την πανικόβλητη κυβέρνηση, μόνο οίκτο μπορεί να νιώθει κανείς για τον Καραμανλή, ο οποίος ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα ως «επανιδρυτής του κράτους» και φαίνεται πως θα καταλήξει κρυπτόμενος «από χωρίου εις χωρίον». Κέρδισε τις προηγούμενες εκλογές με το πολυδώρειο σόφισμα της «ασύμμετρης απειλής», αλλά φαίνεται πως θα χάσει τις επόμενες -πάντα από πυρκαγιά σε πυρκαγιά- εξαιτίας μιας απειλής συμμετρικής, χειροπιαστής και απαραγνώριστης: ότι ο τόπος δεν τιμονίζεται με ρητορικές φούσκες. Αν ο Σημίτης ήταν αρχιερέας της διαπλοκής, αυτός τι είναι;

Στα στρατόπεδα της μείζονος και της ελάσσονος αντιπολίτευσης, η ατμόσφαιρα δεν είναι και τόσο σαφής. Το ογκώδες ζήτημα αφορά βέβαια τις εκλογές. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν σαφή προήγηση του ΠΑΣΟΚ, μόνο που αυτό αντί να γεννά αισιοδοξία, μοιάζει λίγο με παγερή θωπεία. Μέσα στα συντρίμμια, ο Γιώργος πιθανώς θα κληθεί να παίξει το ρόλο του εθνικού σωτήρα - άλλωστε είναι ο δεύτερος καλύτερος για πρωθυπουργός, μετά τον «πρώτο» καλύτερο Καραμανλή.

Μεταξύ ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ η διαμάχη είναι σκληρή και αφορά ευθέως τη στάση τους απέναντι στους γνωστούς-αγνώστους. Η Παπαρήγα αναλύθηκε σε πονηρές παραινέσεις: «Ας σκεφτούν οι νέοι άνθρωποι που ξεχειλίζουν από δυναμισμό, από το μίσος κατά της αδικίας, αν καίγοντας τράπεζες εκδικούνται τους τραπεζίτες και το τραπεζικό κεφάλαιο - παρ' ότι θέλουν να τιμωρήσουν τους ενόχους, όταν καίνε αυτοκίνητα και μαγαζιά ζημιώνουν αθώους πολίτες...». Η ΚΝΕ ήταν πιο σαφής: κατηγόρησε τον ΣΥΡΙΖΑ οτι «κρατάει ομπρέλα για τους γνωστούς προβοκάτορες και ότι χαϊδεύει προβοκατόρικες δυνάμεις ψαρεύοντας σε βρώμικα νερά...».

Ο Αλαβάνος, καίτοι εύστοχος κατά πλειοψηφία στις τοποθετήσεις του, αυτήν τη φορά μίλησε μάλλον θολά. «Στην Ελλάδα, το να είσαι νέος θεωρείται κακούργημα». Αντίθετα, ο πάντα σώφρων Κουβέλης, έσωσε την παρτίδα, δηλώνοντας ότι «Οι βιαιοπραγίες και οι κατατροφές δεν έχουν σχέση με την πολιτική άποψη του κόμματός τους...».

Ασχολίαστη αφήνουμε την άποψη ότι η κυβέρνηση «πληρώνει» τις εμπορικές συμφωνίες με τους Ρώσους....

The Greek that You got used to

Πάρης Ερωτοκρίτου:


ΚΑΤΑΣΤΟΦΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΠΑΣΜΕΝΕΣ ΒΙΤΡΙΝΕΣ

Εχω ένα πρόβλημα για κάθε σου λύση

Η καταστροφή δεν είναι οι σπασμένες βιτρίνες. Καταστροφή είναι η δραματική απουσία οποιουδήποτε που θα μπορούσε να δώσει διέξοδο στην μιζέρια. Η μεσαία συντηρητική τάξη που δεν θέλει να ρισκάρει τα λιγοστά της αργύρια. Η ανακύκλωση της μιζέριας στη γλώσσα και στις καθημερινές μας εκφράσεις. Η συνενοχή όλων μας στην συντήρηση μιας νοοτροπίας δήθεν καλοπέρασης. Η έλλειψη παιδείας και εκπαιδευσης. Το ανύπαρκτο κράτος. Τα ανύπαρκτα πανεπιστήμια. Οι γκόμενες που καταφεραν να κλεισουν μια θέση στις Καγιέν και αυτες που αγωνίζονται για μια θέση σ’ αυτές. Η εξιδανίκευση του χρήματος, της αρπαχτής, της κονόμας. Οι ιθαγενεις της Ελλάδας, που τρώνε σκουπιδια, μιλανε σκουπιδια, χεζουν σκουπίδια, και ζουν μέσα στα σκουπίδια. Ο εγωκεντρισμός αυτής της μάζας που λέγεται ελληνική κοινωνία. Το ψάρι δεν βρωμάει απο το κεφάλι, βρωμάει απο την ουρά. Μια ατέλειωτη δυσωδία στα χνώτα του κόσμου, και μια ατέλειωτη βρώμα στα χνώτα της (αυτοαποκαλούμενης) ελιτ. (πολιτικής, δημοσιογραφικής, καλλιτεχνικής)

Αυτό που ζούμε δεν είναι παρα μόνο η κρίση της -καθημερινής μας- μιζέριας. Σχόλια όπως, αυτή ειναι η Ελλάδα, ετσι είμαστε εμεις, αλλάζει ο Έλληνας, τα λαμόγια, οι γνωστοι-αγνωστοι, συντηρούν και ενδυναμώνουν την μιζέρια και σκοτώνουν την οποιαδήποτε ελπίδα όπως την σκοτώνει και η καθε θλιβερή φιγούρα που περιφέρεται στις τηλεοράσεις. Το όνειρο του Ελληνα - να τα κονομήσει. Οι δημοσιογράφοι και οι επαγγελματίες κουτσουμπόλες και κουτσομποληδες, οι τραγουδίστριες και οι τραγουδιάρηδες, οι δήθεν ασυμβίβαστοι χιπ-χοπαδες (τύπου Νίβο), οι κουλτουριαρηδες, οι άνθρωποι της τέχνης, δεν ειναι παρα πτώματα.Οχι δεν έχει δίκιο ο λαός. Ο λαός ειναι κι αυτός πτώμα που αποσυντίθεται καθημερινά μέσα από αυτον τον αβίωτο βιο που ζει σ’ αυτό το κιβώτιο που λέγεται Αθήνα.

Η καταστροφή δεν είναι οι σπασμένες βιτρίνες των καταστήματων. Η καταστροφή είναι γύρω μας, πάνω μας, μέσα μας. Δεν είμαστε παρά μόνο άτυχα, άβουλα και ληθαργικά ανδρίκελα, που περιφέρονται εδω κι έκει προσπαθώντας να κάνουν βιώσιμο ενα προ πολλού αβίωτο βιο.

Η εκμετάλλευση των μεταναστών-σκλάβων, η φτώχεια, η ανέχεια, και δίπλα το Κολωνάκι. Οι εκπομπες με τους δήθεν ανθρώπους της τέχνης να τρωγοπίνουν και να συναγελάζονται αναμοχλεύοντας μνήμες άθλιων, κακογυρισμένων και κακογουστων σήριαλ. Η ποδοσφαιρομανία. Οι φτηνές συγκινησεις και τα κροκοδείλια δάκρυα και το μιξόκλαμα του έντεχνου μας τραγουδιού. Οι σοβαροφανεις αναλύσεις στην τηλεόραση. Το μονοπώλιο της αλήθειας που διεκδικούν οι δήθεν αναρχικοι, και οι υποκριτικές διαδηλώσεις των φοιτητών για το αρθρο 16.

Κατα τα άλλα τα σπαμε στα μπουζούκια, τρώμε σκουπίδια, πετάμε σκουπίδια, παμε που και που θέατρο για να δουμε ως επι το πλειστω κακές παραστάσεις γιατι απλά οι συντελεστες δεν δωθηκαν ολοκληρωτικά σ’ αυτο που κάνουν, βλέπουμε και λίγη τηλεοραση, καταναλώνουμε, βρίζουμε, εκμεταλλευόμαστε, κουτσομπολεύουμε, μεθάμε και κάθε λεπτό ξεχνάμε. Αυτός είναι ο Ελλήνας που έχεις συνηθίσει παραφράζοντας ένα στίχο. Αυτός είσαι εσύ.

ACAB: 18 years later

Of Other Hospitals

προσευχόμαστε όλοι



Bettie Page has a heart attack

'Εξη

Κουζίνα. Τελευταίο αναπληρωματικό whiskey. Όπως κι απόψε. Πεζοδρόμια υγρά από παλιές γιορτές. Τοίχοι τρύπιοι. "Ηρέμησε." Τα μάτια σου τα δύο.
Μάμα πεθυμουμε σε.

Is a time of 'e year en' 'en?

HipHopcrecy - Last Christmans

Γύρε στον ώμο μου, βγάλε φτερά
Θα μας πάρει ο ουρανός πιο μακριά
Σε μια γη που ανατέλλει




P.S. Thank you Kosti.

Untitled (Feague), 2008