On the dry

Darkened tea. Stationary fans. An inability to read. No overture for any dancer. Unlike the result of expeditionary conquests, cognac does not procure you space. A borrowed steam iron becomes my navigational calculator, while looking down, unearthing threads, of new and old shirts. The city, drowned, reconfigures the urban as what transfigures nature to urge, and not what get's transfigured by nature's urges.

"Nai, tjiai efkalan tjiai fwthkies, fwthkies"

Not fare well, but fare forward

J. PHILIPPOU †

'Awww!'

40 years from Jack's hemorhage I recollect the June parket of pages freshly cut, the photos of fear in white Ytong rooms, the dust on paperbacks, highlighted paragraphs, coffee in February, crashed Colt tins, frozen curls.
Not much else.

Anathema to them M&S button-downs!

Photo via falies

The Prominence Of Words

And the limits of inc.

the return of the critic (Peter Conrad)

Damien Hirst, Floating Skull

radishes in your ass (or: folkloric dirty talk#1)

Φάνος Κυριάκου CRASHED HELMETS MUST BE REMOVED Phanos Kyriacou

Η APOTHEKE παρουσιάζει την έκθεση του Φάνου Κυριάκου CRASHED HELMETS MUST BE REMOVED.

Πέρα από την χρηστική χρησιμότητα της πληροφορίας υπάρχει η πολυδιάστατη αχρησία της. Η συναλλαγή όμως με ένα τέτοιο διαμπερές μυστικό προϋποθέτει την ωριμότητα μια συνεχούς αναμόχλευσης των αφηγήσεων του ειδικότερου προσωπικού χώρου. Ο Φάνος Κυριάκου στην έκθεση του CRASHED HELMETS MUST BE REMOVED στην APOTHEKE αποκαλυπτει μάλλον παρα εκθέτει ευρήματα από τουτη την ανασκάφη, το 'χώσιμο' του, ως καλλιτεχνης, με το αντικείμενο και τον χώρο πέραν τον ορίων της λειτουργίας τους. Τρύπες, γωνιές, πόρτες, δάκτυλα που ξεπροβάλουν και κεφάλια που χάνονται, ανοιγουν διοδους στο πολυσχιδες και ειρωνικο χιουμορ του, Κυριάκου, οπως αυτο αποτελει εργαλιο και μεθοδος της χρονιας εξάσκησης του στην ανατροπή της χρηστικότητας. Απομειναρία performance, φωτογραφίες τυχαιων αντικειμένων και καταστάσεων κι ενα καινούργιο γλυπτό διαχύουν και διαπερνούντε από το χιουμορ του Κυριάκου. Χιουμορ που τον διαφοροποιεί και στο πλαίσιο της συχνά καταστροφολογικής σύγχρονης Κυπριακής τέχνης. Ο παλιμπαιδισμός που προβάλει σε μια πρώτη ανάγνωση ειδικοτερα των video στην έκθεση CRASHED HELMETS MUST BE REMOVED δεν είναι παρα το καμουφλαζ μιας συνειδητής αλεργείας στην σοβαροφάνεια που καθηλώνει και κατηγοριοποιει και αποστροφή απο τον πραγματολογικό ρεαλισμό. Όπως και ολόκληρο το εργό του Φάνου Κυριάκου έτσι και η έκθεση CRASHED HELMETA MUST BE REMOVED αποτελεί πρόταση επανεξέτασης της πολυπλοκότητας της ιστορικής, χωρικής και αντικείμενης πληροφορίας ενάντια σε αξιώσεις προς την εικαστική καταγωγή της Τέχνης.


Φανος Κυριακου CRASHED HELMETS MUST BE REMOVED
Εγκαινια: 15 Οκτωβριου 2009, 20:00
Διαρκεια Εκθεσης: 15 – 30 Oκτωβρίου 2009, Δευτέρα-Σαββατο,18:00 – 21:00
ΑPOTHEKE, Κλεανθη Χριστοφιδη 23, Παροδος Λευκωνος, Παλια Λευκωσια
Πληροφοριες: 99764816




APOTHEKE presents Phanos Kyriacou solo show under the title CRASHED HELMETS MUST BE REMOVED.

Besides information's usefulness exists its multilayered uselessness. To deal with such a porous secret however requires a mature and continuous exploration of personal narratives. Phanos Kyriacou for his CRASHED HELMETS MUST BE REMOVED show at APOTHEKE reveals rather than exhibits finds from his personal engagement, his dig, as an artist with objects and spaces beyond their functionality. Openings, nooks, doors, protruding fingers, hiding heads open portals to Phanos Kyriacou's ironic and Daedalic humour, a tool and a working methodology of the artist's sustained attempts at overthrowing usefulness. Performance relics, photographs of found objects and situations, a new sculptural piece diffuse and are trespassed by Kyriacou's humour differing his contextual position within the often disaster-inclined contemporary Cypriot art. His child-like behaviour, most obvious in the artist's video works at CRASHED HELMETS MUST BE REMOVED, is nothing but a camouflaged aversion to the oppressive and grading worn masks of seriousness. An abhorrence to pragmatic realism. Alike the corpus of works by Phanos Kyriacou, his CRASHED HELMETS MUST BE REMOVED is a proposal for reviewing historical, spatial and objective information in opposition to desires and demands on art's conjectural lineage.

Phanos Kyriacou CRASHED HELMETS MUST BE REMOVED
Opening Party: 15 October 2009, 20:00
Duration: 15 – 30 October 2009, Monday – Saturday 18:00-21:00
APOTHEKE, 23 Kleanthi Christofidi Street, Off Lefkonos Street, Old Nicosia
Info: 99764816

MAPPLETHORPE / GENET AT APOTHEKE

Robert Mapplethorpe: Porftolio X
Jean Genet: Un chant d' amour

Το περιβόητο Portfolio X του Robert Mapplethorpe παρουσιάζει για τέσσερις μέρες η ΑPOTHEKE, μαζί με την ταινία Un chant d' amour του Jean Genet. Η έκθεση, αποτελεί την πρώτη από μια σειρά συνεργάσιμων της ΑPOTHEKE με ιδιωτικές συλλογές, γκαλερί και μουσεία από την Ευρώπη και τις Η.Π.Α.

«Πολλοί μου έλεγαν πως ήταν κόλαση. Εγώ απαντούσα: Θα τα μετατρέψω σε παράδεισο». Αυτή ήταν η θέση του Jean Genet, συγγραφέα της (ομο)σεξουαλικής αντιρρησίας σε όσους τον επέκριναν πως δεν είχε ποτέ γράψει ένα πολιτικό κείμενο για τα τόσο οικεία σ' αυτόν σωφρονιστικά ιδρύματα.

Τα άνθη του αυτοερωτισμού μεστώνουν στην φυλακή. Ο σαδιστής δεσμοφύλακας-ηδονοβλεψίας αδυνατεί να αντεπεξέλθει, όντας ανικανοποίητος, και καταλήγει στο να δείρει τον φυλακισμένο, χώνοντας του ένα πιστόλι στο στόμα. Όμως, τα μάτια του φυλακισμένου δεν γεύονται το σιδερικό παρά μόνο παρασύρονται σε ένα όνειρο γεμάτο από ένα λιβάδι, τον συγκρατούμενο του, την επιθυμία, τον πόθο.

Το μοναδικό φιλμ του Genet, το Un chant d' amour (Ένα ερωτικό τραγούδι) του 1950, παρέμεινε μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 1990 ένα σκανδαλώδες, απαγορευμένο έργο. Γραμμένο κατά την διάρκεια της μακράς περιόδου φυλάκισης του Genet, γυρίστηκε σε 3 μήνες στο La Rose Rouge, το club του Nico Papatakis στο Saint Germain des Pres. Ένα βουβό φιλμ, μια απελπισμένη ωδή στον έρωτα, το Un chant d' amour εναγκαλίζεται με την αρχιτεκτονική των εξουσιαστικών δομών καθώς ερωτοτροπεί με την καταπίεση. Δοξάζει έτσι ένα αδύνατο, ανέγγιχτο ερωτισμό χωρίς να δραπετεύει προς ουτοπικές θεωρήσεις μιας αυθεντικής και αμόλυντης σεξουαλικότητας.

Τουναντίον, το φιλμ του Genet επιβεβαιώνει επιδεκτικά τον φετιχισμό και αναφέρεται σε μια πληθωρική επιθυμία πέρα από τυποποιήσεις και όρια. Επιθυμία που παρ' όλα τα χρόνια του εξοστρακισμού της στα ράφια της πορνογραφίας, αρνείται να ανεχθεί ετικέτες όπως “taboo” ή “ανόμημα”. Ο Genet διαπερνά την συζυγία και την σύγχυση της απόγνωσης και της επιθυμίας, της ελπίδας και της αγανάκτησης με ένα διαστρεβλωτικό, Βακχικό μα ταυτόχρονα λυπηρό και καταπιεστικό καλειδοσκόπιο εικόνων. Ένας γυμνός, τραχύς τοίχος φυλακής που χωρίζει τον ένα από τον άλλο φυλακισμένο, κι ο καπνός από ένα τσιγάρο που τους φέρνει πιο κοντά είναι αρκετά για τον Genet, λάτρη του αποσπάσματος και του αντικειμένου. Η εξίσου εξαιρετική φωτογραφία του Jean Cocteau θωπεύει, τρυφερά μα με μανία, την πυρωμένη εστία της παραδεισένιας κόλασης του Genet: χέρια, παλάμες, νύχια, τατουάζ, αξύριστα πρόσωπα. Ενδείξεις και θυμητάρια πως η κόλαση του Genet είναι και δική μας.

Το σκάνδαλο της σεξουαλικής διαφορετικότητας παραμένει – πάρα τις φιλελεύθερες κορόνες των 60's – παρών ως έχει. Ως σκάνδαλο διαφορετικότητας. Ο φωτογράφος Robert Mapplethorpe, που πέθανε απο AIDS το 1989, καδράρει, πέρα από τα διάσημα πορτρέτα του, τις δικές του ημι-σαδομαζοχιστικές επιθυμίες. Οι δέκα φωτογραφίες του Portfolio X (1988) δεν είναι παρά δέκα καλο-μελετημένες μαυρόασπρες αυτοπροσωπογραφίες του Mapplethorpe σε επιδεικτικά σεξουαλικές στάσεις. Παρ'όλες τις ερωτικές και πορνογραφικές αναφορές, συχνά μέσα από την αισχρή χρήση μαστιγίων και άλλων αντικειμένων, οι φωτογραφίες αυτές πετυχαίνουν να συναρπάσουν μέσα από την σύγκρουση που προκαλεί ο καλλιτέχνης μεταξύ των πυκνών αναφορών τους στην ιστορία της τέχνης, της σχεδόν κλασικιστικής τους τεχνοτροπίας και της θεματολογίας τους. Το 1990, ένα χρόνο μετά το θάνατο του Mapplethorpe, επτά από τις φωτογραφίες που παρουσιάζονται στην APOTHEKE, σε μια έκθεση με τίτλο «The Perfect Moment» οδήγησαν στη διαμάχη κατά πόσο οι φωτογραφίες αυτές πρέπει να εκτίθενται δημόσια. Διαμάχη που κορυφώθηκε με την προσπάθεια καταδίκης του Cincinnati Contemporary Arts Center και του διευθυντή του, Dennis Barrie, για προσβολή δημοσίας αιδούς. Το 2000 η ταινία «Dirty Pictures» δραματοποίησε τα γεγονότα αυτά με τον James Wood στον ρόλο του διευθυντή του μουσείου.

Robert Mapplethorpe: Portfolio X
Jean Genet: Un chant d' amour
Εγκαίνια: 8 Οκτωβρίου 2009, 20:00
Διάρκεια Έκθεσης: 8-11 Οκτωβρίου 18:00 – 21:00
APOTHEKE, Κλεάνθη Χριστοφίδη 23, Πάροδος Λεύκωνος, Παλιά Λευκωσία
Πληροφορίες: 99764816

*Τα έργα της έκθεσης περιέχουν σεξουαλικές αναφορές.


Tο πρόγραμμα εκθέσεων της APOTHEKE συνεχίζετε με την έκθεση του Φάνου Κυριάκου 'CRASHED HELMETS MUST BE REMOVED' που εγκαινιάζεται στις 15 Οκτωβρίου 2009.





Robert Mapplethorpe: Porftolio X
Jean Genet: Un chant d' amour

Robert Mapllethorpe's infamous Portfolio X and Jean Genet's only film Un chant d' amour wil be on show at APOTHEKE for just four days, from the 8th to the 11th October, a first installment of APOTHEKE's international co-operation and exchange program with private collections, galleries and museums.

When asked why he had never written a political text on prison institutions, Jean Genet, writer of (homo)sexualized delinquency answered: “People told me that it was hell. I answered: I’ll turn it into a paradise”.

The blossoms of gay love bloom in jail. The sadistic jail keeper as voyeur can hardly cope, or then again, he cannot get enough. Therefore, he beats up the prisoner and then sticks a pistol in his mouth. The prisoner’s eyes, however, taste no metal but drift into a dream about a meadow, the fellow prisoner of his desires, and lust.

Un chant d ́amour (A Song of Love) (1950) is Genet’s only film, which caused a scandal and was partly forbidden until well into the 1990s. It was written during his long stay in prison and the film was made over three months in Nico Papatakis’ nightclub La Rose Rouge in Saint- Germain-des-Prés. The silent film is a desperate ode of love, which embraces the architecture of power and eroticizes repression. It celebrates an unmanageable eroticism without fleeing into the Utopia of a freed, un-alienated and ostensibly authentic sexuality.

On the contrary: Genet’s film affirms fetishism and tells of a desiring excess which knows no bounds ofstandardization and subservience, and which – despite years of ostracism as a pornographic work – does not limit itself to the logic of taboo and transgression.
Genet crisscrosses the confusion and coexistence of despair and desire, frustration and hope in a debauched, bacchanal and yet also sad and oppressive kaleidoscope of images. He achieves this with only an unadorned, hard prison wall separating the prisoners and their desire for each other, and the smoke from a cigarette that connects them. Genet is in love with fragmented objects. Jean Cocteau’s equally brilliant camera feels its way, as tenderly as obsessively, through the flaming source of this paradisiacal hell: arms, hands, toenails, tattoos and facial stubble. There can be no deliverance from this hell, as it is our own.

The scandal of sexual difference is – despite the liberal affirmations made to the contrary since the 1960s – not so easy to dispose of once and for all. The photographer Robert Mapplethorpe, who died of AIDS in 1989, stages his own partially sadomasochistic desires. The 10 exhibition copies (1988) are an assembly of self-portraits and black and white images of transgressive poses with sexual accessories such as whips, which –despite their careful composition – cannot deny their calculated social provocation. The photographs achieve their suspense via the contrast between their dense referencing, their polished, rather classicist language of light and form, and the obscenity of their content. In 1990, one year after Mapplethorpe’s death, an exhibition of seven of his sadomasochistic portraits in Cincinatti under the title The Perfect Moment led to controversy over their presentation. During the exhibition, there was a failed attempt to convict the Cincinnati Contemporary Arts Center and its director, Dennis Barrie, for exhibiting offensive material. In the year 2000, these events were filmed under the title Dirty Pictures with James Woods playing the role of the museum director.

Robert Mapllethorpe: Portfolio X
Jean Genet: Un chant d' amour
Opening: 8th October 2009, 20:00
Duration of show: 8-11 October 18:00 – 21:00
APOTHEKE, 23 Kleanthis Christofides Street, Off Lefkonos, Old Nicosia
Info: 99764816

*Works on display contain sexually explicit references.


ΑPOTHEKE's next show will be Phanos Kyriacou 'CRASHED HELMETS MUST BE REMOVED' opening on the 15th October 2009.

Save 'em Boobies!

Or To Be Done With Fetishisation And Other Feminist Moralisms



N.B. October is Brest Cancer Awareness Month.