'ΚΑΤΑΜΕΣΗΣ ΑΠΑΡΕΜΦΑΤΩΝ η Για μια σφυζουσα Μεταφυσικη'

Ηταν ετοιμος να μπει στην πιο ιθαγενη
μετασυναρτηση οταν -συμπτωση- στη λεωφορο
ξεσαλωναν σειρηνες με τον Φλεβαρη θυμα
απο τροχαιο Κι ενω τον μαζευαν απο την
ασφαλτο λευκοφοροι ανεμοι Αυτος στην εδρα
-παλι συμπτωση- με πεντε φοιτητες επι
πτυχιω ανελυε περις οχρας γεωδαισιας
στο Προχριστιανικο Μηδεν.
Παραπεμποντας σε νοθο Προκλο αναφεροτανε
σε πολυεστιακη οδαλισκη απο το Μεταποντιον
η απο κατι αλλο ισοσθενες, που δηθεν προεκτατικως,
και με τον ταφο της επωμου - κατα πως σερνουν
καταστολιστο δαμαλι σε χασαπη και ξερετε για
πιοι δαμαλι λεω αφου, ποτε αμηχανος αναβετε
κερι στην πασα λαμπουσα - διασχιζει χιαστι
την ανασκελωμενη Οστια δαμαζωντας τα στιφη
των οστων της. Οτι ταχα τοτε ειναι που με
ανασπασμενα βραγχια - εσχατη συμπτωση-
παιρνουν να βοουν ο πιο Ελατος απο τα λευκοπυρηνα
ο πιο Κονιχορ απο τους μαλαχιτες ο πιο που τονε πανε μονοπατια
καταμεσης απαρεμφατων ο πιο Πηγαινοντας...ο πιο Πεφτοντας...

Εκτωρ Κακναβατος, 'ΚΑΤΑΜΕΣΗΣ ΑΠΑΡΕΜΦΑΤΩΝ η Για μια σφυζουσα Μεταφυσικη'