Pou ta skata sta kotsira

And yet again what remains the same is the inability to describe, to spell out the situation. How to pronounce the reverse theatrical mimesis of the state, the appropriation from one form of vilolence of all forms of violence and its representations, the elusive resurgent, the performativity of the repetition and the repetition of the act? One turns again to translation:"Ο ισχυρισμός οτι οι σκοποί της αστυνομικής εξουσίας ταυτίζονται παγίως ή απλώς και μόνο συνδέονται μ' αυτούς του ευρύτερου δικαίου, είναι απολύτως αναληθής. Πολύ περισσότερο που το 'δίκαιο' της αστυνομίας στην πραγματικότητα χαρακτηρίζει το σημείο εκείνο όπου το κράτος, είτε λόγω αδυναμίας, είτε λόγω των εμμενών συσχετισμών στο εσωτερικό κάθε έννομης τάξης, δεν μπορεί πλέον, μέσω αυτής της έννομης τάξης, να κατοχυρώσει τους εμπειρικούς του σκοπούς που επιθυμεί με κάθε τίμημα να επιτύχει. Ω; εκ τούτου, η αστυνομία επεμβαίνει σε πολυάριθμες περιπτώσεις 'χάριν ασφαλείας' όπου δεν υφισταταί σαφής νομική κατάσταση, όταν -χβρίς την παραμικρή σχέση με έννομους σκοπούς- συνοδεύει τον πολίτη ως επονείδιστο βάρος μιας ζωής ρυθμιζόμενης απο διατάξεις, ή, ακόμα χειρότερα, τον παρακολουθεί. Σε αντίθεση με το δίκαιο, το οποίο αναγνωρίζει στην καθορισμένη απο τον τόπο και το χρόνο 'απόφαση' μια μεταφυσική κατηγορία, επιτρέπωνυας έτσι την κριτική, η εξέταση του θεσμού της αστυνομίας δεν καταλήγει σε τίποτα το ουσιαστικό. Η εξουσία της είναι άμορφη, όπως η πουθενά απτή, αλλά ωστόσο διάχυτη, φασματική παρουσία της στη ζωή όλων των πολιτισμένων κρατών. Και ενώ η αστυνομία μπορεί μεμονωμένα να μοίαζει παντού η ίδια, δεν πρέπει να παραγνωρίζεται οτι το πνεύμα της είναι λιγότερο καταστρεπτικό όταν εκπροσωπεί, στην απόλυτη μοναρχία, την εξουσία του άρχοντα (ο οποίος κατέχει και την νομοθετική και την εκτελεστική εξουσία), παρά στις δημοκρατίες που η ύπαρξη της, καθώς δεν προκύπτει από καμμία τέτοια σχέση, μαρτυρά το μέγιστο εκφυλισμό βίας που μπορεί να συλλάβει κανείς."
Walter Benjamin, Για μια Κριτική της Βίας, μτφ. Λεωνίδας Μαρσίανος, Ελευθεριακή Κουλτούρα, 2002

Following the soundtrack, across a long, familiar thread, makes The Clash echo across your limbs.

An eye for an eye for an I.