A kind of a "dangerous supplement", marked, scarred on a body, post-orgasmically, always, already in anticipation of (a) crisis OR for a desert avec 'agape'. Mindb(l)ogg(l)ing Noise. "Avalanche, would you share my last pursuit?" (Baudelaire)

Monday, December 21, 2009

"T-80 ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ!!!!"



1ο Κινούμενο πάρτυ δρόμου στην Λευκωσία

Στις 24 Δεκεμβρίου θα πραγματοποιηθεί το πρώτο κινούμενο πάρτυ δρόμου με άρμα στην εντος των τειχών Λευκωσία.

Θα μαζευτούμε στις 2:30μ.μ. στην APOTHEKE (Κλεάνθη Χριστοφίδη 23, κοντά στην Φανερωμένη) και από εκεί θα ξεκινήσει το ταξίδι μας ανάμεσα στα στενά της παλιάς Λευκωσίας me 5-6 DJs να μας δίνουν τον ρυθμό. Θα υπάρξουν και στάσεις σε διάφορα επιλεγμένα σημεία (βλέπε χάρτη).



Γύρω στις 6:30μ.μ. θα φτάσουμε στην περιοχή Φανερωμένης όπου θα πραγματοποιηθεί συναυλία από το κυπριακό χιπχόπ συγκρότημα «Part Of The Soul» και θα ακολουθήσει μουσική.
facebook



1st Street Parade in Nicosia 

On the 24th of December the first street parade “movable street party” will take place withing the walls of Nicosia.
At 2:30pm we will gather at APOTHEKE (23 Kleanthis Christofidis Street, close to Faneromeni). From there the trip will begin through the narrow streets of old Nicosia, with 5-6 DJs giving us the rhythm. There will be a few stops at chosen areas (see the map).



Around 6:30pm the cypriot hiphop band “Part Of The Soul” will give a concert and other music will follow.
facebook


Sunday, December 20, 2009

Δεν θα περάσει ο Φασισμός! Δεν θα περάσει ο ρατσισμός! Αντιφασιστική πορεία 27/12 -15.30 Πλατεία Ελευθερίας



Το τελευταίο διάστημα παρατηρείται έξαρση ρατσιστικών και φασιστικών επιθέσεων εναντίον μεταναστών και νεαρών κυρίως στην εντός των τειχών Λευκωσία και πιο συγκεκριμένα στην περιοχή της Φανερωμένης. Οι επιθέσεις αυτές δεν είναι άσχετες με την εμφάνιση και δράση νεοφασιστικών ομάδων τα τελευταία χρόνια στην Κύπρο. Η διαδικασία επανένωσης του τόπου και η παγκόσμια οικονομική κρίση δημιουργούν συνθήκες που οι νεοφασιστικές ομάδες προσπαθούν να εκμεταλλευτούν, με στόχο την καλλιέργεια της ξενοφοβίας και την παρεμπόδιση της λύσης του Κυπριακού. 

Στις 27 του Δεκέμβρη συγκεκριμένη νεοφασιστική ομάδα, το ΕΛΑΜ, διοργανώνει πορεία με σύνθημα “ένας ξένος εργάτης = ένας άνεργος”, το οποίο παραπέμπει άμεσα στο ναζιστικό σύνθημα “4 000 000 Εβραίοι ίσον 4 000 000 άνεργοι”, που άνοιξε το δρόμο στο Ολοκαύτωμα. 

Η σύνδεσή τους με νεοναζιστικές ομάδες του εξωτερικού, όπως την ελληνική “Χρυσή Αυγή”, την ιταλική Forza Nuova και το γερμανικό, ακροδεξιό κόμμα NPD καθώς και με τις ξεκάθαρες αναφορές στην ΕΟΚΑ Β και στο δικτάτορα Μεταξά, με πορείες στρατιωτικού τύπου σε κεντρικούς δρόμους της Λευκωσίας κατά τη διάρκεια των οποίων επιτίθενται σε μετανάστες, δείχνουν το πραγματικό τους πρόσωπο. 

Θέλουν να δημιουργήσουν κοινωνική ένταση και να μας οδηγήσουν σε σκοτεινές εποχές του παρελθόντος, των οποίων οι μνήμες είναι ακόμα νωπές και οι συνέπειες τραγικές.

Καλούμε όλους τους ευαισθητοποιημένους και δημοκρατικούς πολίτες και φορείς, τις οργανώσεις νεολαίας, τα κόμματα και τις συντεχνίες, να αντισταθούν δυναμικά και έμπρακτα σ' αυτή την απειλή. 

Στην Κύπρο, αλλά και σ' ολόκληρο τον κόσμο, έχουμε βιώσει το φασισμό και τις συνέπειές του. Η κοινωνία δεν πρέπει να τους αφήσει να δράσουν ανενόχλητοι για ακόμη μια φορά. Αυτή τη φορά θα πρέπει να μας βρουν μπροστά τους. Κανένα δημοκρατικό δικαίωμα σ' αυτούς που θέλουν να καταργήσουν τη δημοκρατία. 

Καμία ανοχή στους εχθρούς της ελευθερίας! Καμία ανοχή στο φασισμό!

Όλοι μαζί στην αντιφασιστική – αντιρατσιστική πορεία την Κυριακή, 27 Δεκεμβρίου 2009 και ώρα 15.30 στην Πλατεία Ελευθερίας. 


Αντιφασιστική Πρωτοβουλία
Τηλέφωνα επικοινωνίας : 99 583947, 99 418575, 99 372147

Friday, December 18, 2009

Thursday, December 17, 2009

Wednesday, December 16, 2009

ARCHITECTURAL VIEWS: NEOPTOLEMOS MICHAELIDES




ΟΨΕΙΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ: ΝΕΟΠΤΟΛΕΜΟΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ

Μια διαφορετική όψη της Κυπριακής αρχιτεκτονικής, προβάλλει μέσα από την έκδοση «Όψεις Αρχιτεκτονικής: Νεοπτόλεμος Μιχαηλίδης», του Ορέστη Λάμπρου. Η έκδοση συγκεντρώνει μια σειρά από φωτογραφικές αποτυπώσεις έργων του σημαντικού Κύπριου αρχιτέκτονα, όπως αυτά είναι σήμερα.
Σε ειδική εκδήλωση η έκδοση / λεύκωμα θα παρουσιαστεί την Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου, στο ισόγειο της Πολυκατοικίας Δημητρίου, ενός από τα ευρέως γνωστά έργα του Νεοπτόλεμου Μιχαηλίδη έργο που πρόκειται σύντομα να ανακαινιστεί. Παράλληλα, στο χώρο θα παρουσιάζεται έκθεση φωτογραφίας με έργα από το βιβλίο. Η έκδοση θα διατίθεται σε ειδική τιμή κατά τη διάρκεια της έκθεσης, ενώ θα υπάρχει επίσης ειδική έκδοση με 3 φωτογραφίες.
Χρησιμοποιώντας το φωτογραφικό φακό όχι μόνο για να καταγράψει τη λιτότητα των γραμμών, τις απλές φόρμες και την ευρεία χρήση του μπετόν που χαρακτηρίζουν το έργο του Κύπριου αρχιτέκτονα, αλλά και για να εστιάσει στη σημασία που έχουν αυτά τα έργα ως μέρος του ζωντανού κτιστού περιβάλλοντος, ο Ορέστης Λάμπρου αναφέρει: «Από σεβασμό στο έργο του αρχιτέκτονα αλλά και ως φόρο τιμής στο μοντερνισμό θεώρησα σημαντικό να εστιάσω την προσοχή τόσο σ’ αυτά τα κτήρια όσο και στη σημασία της αρχιτεκτονικής που μας περιβάλλει».
Το έργο του Νεοπτόλεμου Μιχαηλίδη, ξεχωριστό για την ιδιότυπη και ουσιαστική εφαρμογή των αρχών του Μοντερνισμού στο Κυπριακό πλαίσιο, αποτελεί κεντρικό αντικείμενο, βασικό ερέθισμα και σημείο εκκίνησης για την φωτογραφική εργασία του Ορέστη Λάμπρου ο οποίος αναφέρει σχετικά: «Οι προφανείς μετατροπές που υπόκεινται τα κτήρια, η αλλαγές στη χρήση τους ή ακόμη η αχρησία τους είναι εξίσου σημαντικό να καταγραφούν όπως και οι εικόνες τους. Αξιοποιώντας τις αρχειακές ιδιότητες του βιβλίου, τις δυνατότητες διατήρησης που προσφέρει και τις αφηγηματικές του αξίες, προσπάθησα να καταγράψω τη συνεισφορά του Μιχαηλίδη στο μοντερνισμό της Κυπριακής αρχιτεκτονικής αυτής της εποχής. Μιας εποχής της οποίας τα κτήρια διαγράφονται σιγά-σιγά από την ιστορία της αρχιτεκτονικής και κατεδαφίζονται για να παραχωρήσουν τη θέση τους σε νέα κτίσματα.»

Ορέστης Λάμπρου
Ο Ορέστης Λάμπρου (1981) σπούδασε κινηματογράφο (BA Hons) στο UCCA, εικόνα και επικοινωνία (MA) στο Goldsmiths University. To 2006 σκηνοθέτησε την ταινία “Urban Nomad”. Συμμετείχε στην ομαδική έκθεση “IC Show” (2008) στο Bardgehouse Gallery στο Λονδίνο. Ενδιαφέροντά του, η ανθρωποκεντρική μελέτη της μοντέρνας αρχιτεκτονικής ιδιαίτερα στα πλαίσια της Κυπριακής αρχιτεκτονικής ταυτότητάς. Τον περασμένο Ιούλιο παρουσίασε στην APOTHEKE έκθεση με φωτογραφίες από το Αεροδρόμιο Λευκωσίας με τίτλο NIC. Ζει και εργάζεται στο Λονδίνο και την Λευκωσία.

INFO
Η έκθεση εγκαινιάζεται την Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου στις 20:00 στο ισόγειο της πολυκατοικίας Δημητρίου στη λεωφόρο Σαλαμίνος, και θα διαρκέσει μέχρι και την Κυριακή 20 Δεκεμβρίου. Ώρες λειτουργίας: 17:00 – 20:00. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης και της έκθεσης το βιβλίο θα διατίθεται στην ειδική τιμή των 22 ευρώ. Πληροφορίες: 99596276.





ARCHITECTURAL VIEWS: NEOPTOLEMOS MICHAELIDES

A different aspect on Cyprus architecture is presented with the publication of "Architectural Views: Neoptolemos Michaelides”, by Orestis Lambrou. The book brings together a series of photographic impressions of selected buildings of the Cypriot architect, as those stand today.
The book will be launched on Thursday, December 17th, on the ground floor of the Demetriou Tower in Nicosia. The Demetriou Tower is one of the more widely known works of Neoptolemos Michaelides and it is soon to be renovated. In addition to the book, there will be a photography exhibition with selected prints from the book. The book will be available at a promotional price during the exhibition, while it will also be available for purchase, as a special edition that includes 3 prints.
Utilizing the camera not only to record the simplicity of lines, simple forms and the widespread use of concrete that characterizes the work of the Cypriot architect, but also to focus on the importance of these projects as part of our living built environment, Orestis Lambrou says, "Out of respect for the architect’s work, and as homage to modernist design, I find it important to draw attention to these buildings as well as to the importance of the architecture that surrounds us.”
The work of Neoptolemos Michaelides, special in its unique and effective implementation of the principles of Modernism in a Cypriot context, is a key stimulus and starting point for the photographic work of Orestis Lambrou who says, "The evident changes that buildings endure, the evolution in their use or even non-use, are as important to record as their images. Through the book’s conservational and archival qualities, and through the medium’s narrative values, I attempted an account of Michaelides’ contribution to the modern era of Cypriot architecture. Especially since the representative buildings of this era are slowly being erased from the time line of architectural history and demolished to give space to new constructions.”


Orestis Lambrou
Orestis Lambrou (1981) studied Film (BA Hons) at UCCA, Image and Communication (MA) at Goldsmiths University. In 2006 he directed the film "Urban Nomad". He participated in the group exhibition "IC Show" (2008) at the Bardgehouse Gallery in London. He is a film maker and a photographer whose interest is documenting urban spaces from an anthropocentric point of view and particularly within the Cypriot architectural identity. Through his work, both still and durational, he attempts to bring forth what is otherwise missed. In July at APOTHEKE in Nicosia, he presented a solo exhibition of photographs from the abandoned Nicosia Airport entitled NIC. He lives and works in London and Nicosia.

INFO
The exhibition opens Thursday, December 17 at 20:00 on the ground floor of the Demetriou Tower on Salaminos Avenue, and will remain open until Sunday, December 20. Opening times: 17:00 – 20:00. During the exhibition, the book will be available at the promotional price of 22 euros. Info: 99596276.

Monday, December 14, 2009

Amsterdam Biennale / Nicosia Pavilion

Amsterdam Biennale / Nicosia Pavilion
12 December 2009 - 3 January 2010
Mediamatic Bank, Vijzelstraat 68, Amsterdam [map]



APOTHEKE is taking part at the Amsterdam Biennale 2009 with a specially commissioned sound-work by Antonis Antoniou, titled Fountanes, alongside new works by Alana Kakoyiannis, Achilleas Kentonis and Maria Papacharalambous, all reflecting on the issue of water vis-a-vis Nicosia, after a text by Demetris Taliotis.




Fountanes, which means ‘water taps’ is an interactive sound installation that explores the sonic possibilities created by the manipulation and transformation of a single audio sample. Four different taps, attached horizontally onto a water tank, are the main interface between the system and the audience. By opening or closing the 4 taps, the audience directly manages the pre-programmed operations that modify the sound in specific ways, creating varying textures, timbres and rhythmic patterns. The input of the audience is an absolutely vital element for the project, since the participants actually act both as the composers and as the performers. The final outcome is therefore never the same, since it is highly dependant on the performing/compositional decisions of the participants. The audio sample is relevant to the construction; it is a recording of flowing water through the pipes underneath a sink, superimposed with a recording of a dry tap. The dry-tap recording is a usual auditory phenomenon in Cyprus (especially during the summer season), since, due to long periods of drought, water cuts are employed as a water-saving measure. The two superimposed recordings, apart from their contrast on a conceptual level, also create a sense of continuity (flowing water) with interesting rhythms (abrupt percussive sounds coming out of the dry tap).

The whole operation is controlled by a system designed on the Max/Msp software. There are 4 LEDs (light-emitting diode) attached to the very edge of each of the 4 taps. There are also 4 LDR sensors (light dependent resistor) attached to the inside of each tap. When the participant opens a tap, a proportional amount of light to passes through it and this consequently affects the voltage of the light resistor, which in turn passes this altered information to the Arduino. The Arduino is the interface between the outside world and the Max/Msp patch, where all programmed functions are found. In other words, it translates the voltage given by the LDR to data communicable to the computer. From there, the Max/Msp patch alters the audio signal in different programmed ways.

The audio output reaches the ears of the audience through 2 transducers attached to the inside surface of the tank. In this way, the signal is filtered through this object (tank) merging with its distinctive metal quality. Through this procedure, cohesion is reached between the digital world and the tangible construction.

Saturday, December 12, 2009

Friday, December 11, 2009

Sunday, December 06, 2009

Friday, December 04, 2009


Fear

Alive. That is the most addictive thing about rage - it makes you feel alive. You feel like you can take on the world. That for that moment you are present. You are a bully. But ultimately a coward. Fear drives me. Fear destroys me. Judgement. Perhaps writing in English gives it a more self-help feel then you would like? But it is late and thinking in Gaelic is always going to be a challenge. Chelsaea V Apoel. Should be an interesting match. Can Cypriots even be hoodies?

Wednesday, December 02, 2009

ΚΥΨΕΛΗ
























+ something I learned from Ikaros

Μια μπαλάντα για τον Τζορτζ Μπεστ

«Εκμηδενίστηκε η ορμή μου
Έγινε χιόνι το κορμί μου
Από μια εικόνα κρεμαστή
Χρωματιστή
…..
Από 'να ποδοσφαιριστή
Που σφυροκόπαγε τη βροχή
Θεέ μου με τι ψυχή.
Γινόταν ο ίδιος πάθος
Εικόνα και βροχή.
Μες στην τηλεοπτική μου
συσκευή.
…..
Ο Μπεστ υπήρξεν ο...
υπήρξεν ο...
καλύτερος!
Ο Μπεστ υπήρξεν ο...
υπήρξεν ο...
καλύτερος!
…..
Έτσι θα τραγουδάνε τα παιδιά
Της Αλμερίας.
Αλλά και της Αγγλίας.
Της Αλβανίας, της Αρμενίας
της Τασμανίας και της Δανίας
σε μια εποχή μελλοντική.
…..
Ο Μπεστ υπήρξεν ο...
υπήρξεν ο...
καλύτερος!
Ο Μπεστ υπήρξεν ο...
υπήρξεν ο...
καλύτερος!
…..
Κι όσο για μένα
Έτσι καθώς θα 'μαι χωμένος
στην πατρική μου γη,
οι απόγονοι,
θα 'ρχονται κάθε Κυριακή,
να με ποτίζουν έρωτα,
ψωμάκι και βροχή.
…..
Κι όταν θα σουρουπώνει
Θα στέκουν μπρος μου προσοχή,
(Οι απόγονοι)
γιορτάζοντας το πάθος μου,
για μια φωτογραφία χρωματιστή.
Γι' αυτόν τον Γεώργιο Μπεστ
τον ποδοσφαιριστή».

Μανος Χατζιδακης

+ CINEMA ATTIKA - PLATEIA AMERIKIS - OCT. 2007


OH SHIT!



Αλέξανδρος Κωνσταντίνου, OH SHIT!

Μεταξύ ηδονοβλεψίας και παρακολούθησης απλώνεται ο ναρκισσιμός. Όμοια του και εξίσου μυθολογική παθολογία οσο αφορά την κοινή αντίληψη περί του καλλιτέχνη, είναι η αυτοπροσοπωγραφία ως καλλιτεχνική θεματολογία. Τεχνικά δουλεμένη πολλές φορές με μια λίτη μεγαλοπρέπεια, συχνά σημαίνει την αντίσταση του καλλιτέχνη προς τις 'συλλήψεις' 'νεκράς φύσης' και τις απόπειρες του / της να διαποτήσει την τέχνη με την ζωή – την ζωή του. Και παρ' όλο που μπορεί να προσδιοριστεί κι ως πρόδρομος των κατάλοιπων από έργα performance και body-art, η sui generis αυτοπροσοπωγραφία δεν τα καταφέρνει να χαρακτηριστεί από την ερωτοτροπούσα, ελευθεριακή, διεπιστημονικότητα την οποία γυροφέρνει. Καθηλωμένη στις ακτές των ήδη γνώριμων της πρακτικών, επιμένει να ανταλλάζει ματίες μοναχά με τον εαυτό της. Η διασπορά της τεχνολογίας αποθανάτησης εικόνων και η επισυναπτώμενη ένδειξη αναγνώρισης και τιτλοφορία τους, παρά την συγγένεια με την νανρκισσιστική προσωπό-γραφία, εισαγάγει στην συγκεκριμένη θεματολογία, αμετάκλητα, το σωμα. Οι πλέον σύγχρονες αυτο-προσωπογραφίες, μετακυλούν το βλέμμα μας από τα μάτια, τα χείλη, τα μάγουλα. Ο Freud -ή ο Caravaggio- μπορει να ιχνογραφούν το αγορίστικο καθρέφτισμα του Νάρκισσου, αλλά το ναρκισσιστικό σώμα εισβάλει αγκαζέ με το ατελές, κακοφωτισμένο χέρι που κρατάει την φωτογραφική μηχάνη την στιγμή της 'αποθανάτησης', μέσα από το ανυποψίαστο ντεκολτέ, τα εν χωρώ σκέλια, τον ξαφνιασμένο θώρακα. Στον πυρήνα της αυτοπροσωπογραφίας το υποκείμενο-ως-αντικείμενο αντικαθηστάται από το σώμα υπο παρακολούθηση. Το καθρεφτάκι τσέπης, η κλειδαρότρυπα, το φευγαλαίο βλέμμα, απο την των πάντων βλέπουσα κάμερα.

Το έργο του Αλέξανδρου Κωνσταντίνου που παρουσιάζεται στην ΑPOTHEKΕ κάτω από τον τίτλο OH SHIT!, απορέει από μια κλιμακούμενη δαιτόμη της διερεύνησης όλων των πιο πάνω θεωρητικών διαδικασιών. Οι φωτογραφίες του OH SHIT!, μέρος μιας μεγαλύτερης σειράς αυτο-προσωπογραφιών του καλλιτέχνη, αποκαλύπτωντε και κρύβωντε συνάμα πίσω από το το στοιχείο της έκπληξης, του χιούμορ και μιας σχεδόν εφηβικής θελκτικής έλξης προς το σώμα. Ανασκαλίζωντας όμως τις πιο ενδόμυχες αναπαραστάσεις του εαυτού, η έκθεση του Αλεξανδου Κωνσταντίνου σε συν-επιμέλεια της Alexandra Lund Askoldova, ειναι, ταυτόχρονα με την επανεξέταση των κανόνων της αυτοπροσωπογραφίας σε συνυφασμό με τις ιστορικές και σύγχρονες τεχνολογικές εξελίξεις την οποία πραγματεύεται, μια απόπειρα αναστοχασμού της δογματικής προσωπολατρείας του καλλιτέχνη και της επακόλουθης θανατικής ποδηγέτηση του έργου τέχνης απο αυτή. Συνεπως, το OH SHIT! του Αλεξανδρου Κωνσταντίνου δεν είναι παρά μια προσπάθεια επαναδιατύπωσης του επαχθούς από επιθυμίες μύθου του Νάρκισσου, μέσω του φολκλορικού καθρέφτη των Αδερφών Grimm, για το ενήλικο, μετα-τεχνολογικό, φιλοθεάμων κοινό.

Αλέξανδρος Κωνσταντίνου, OH SHIT!
APOTHEKE, Κλεάνθη Χριστοφίδη 23 (Πάροδος Λευκωνος), Παλια Λευκωσια
Πληροφορίες: 99764816 ή μέσω της ιστιοσελίδας www.apothekecontemporaryarts.com
Openning Party: 4 Δεκεμβρίου 2009, 20:00
Διάρκεια Έκθεσης: 4 -12 Δεκεμβρίου 2009, 18:00 – 21:00





Alexandros Constandinou, OH SHIT!

Narcissism lays between voyeurism and surveillance. The self-portrait as artistic genre is an equally mythological pathology of our general understanding of the artist. Famously executed in frugal grandiosity it often signifies the artist's resistance towards 'still lifes' and arrested landscapes – phantasmic or realistic – and his / her attempts to instil life into art through his/ her image and liking. A precursor of the performance and body-art relic, the sui generis self-portrait does however come short from the libertarian philandering of interdisciplinarity it verges on . Transfixed at the shores of its practise it persists in making eyes to none but itself. The dissemination of image-capture technology and its tagging dispersal notwithstanding its shared position with the narcissism of the portraiture, introduces into such a genre the body. Taken at arm's length, most currently circulation self-portraits, take our eyes away from the iris, the lips, the cheekbones. Freud -or Caravaggio- might be outlining the boy Narcissus but the narcissistic body actually enters the frame as a glimpse of a camera-bearing arm, an unwitting cleavage, a dancing crotch, a surprised torso. The surveyed body replaces at the core of self-portraiture the subject-as-object. The looking glass, the peeping hole, the fleeting glance is replaced by the overseeing camera.

At the climactic cross-section of all these theoretical underpinnings comes Alexandros Constandinou's solo show at APOTHEKE, titled OH SHIT!. Part of a series of self-portraits taken over a long period of time, the photographs on show are revealed and concealed, in equal measure, behind an element of humorous surprise and an almost juvenile fascination with the body. Delving into the most closeted pronouncements of the depicted self however, OH SHIT!, co-curated by Alexandra Lund Askoldova, is an attempted reflection on the cult of the artist and its morbid grip on the work of art while at he same time being an examination of the canons of the self-portrait vis-a-vis historical and contemporary technological advances. Consequently, the photographs of Alexandros Constandinou appear to be a rewriting of the desire burdened myth of Narcissus via the folkloric Brother Grimm's mirror for a grown up, post-technological art(loving)-world.


Alexandros Constandinou, OH SHIT!
APOTHEKE, 23 Kleanthis Christofides Street (Off Lefkonos St.), Old Nicosia
Info: 99764816 or @ www.apothekecontemporaryarts.com
Opening Party: 4th December 2009, 20:00
Opening Hours: 4 -12 December 2009, 18:00 – 21:00

Tuesday, December 01, 2009

Finally the bus arrived

When I am an old woman, I shall wear purple
with a red hat that doesn't go, and doesn't suit me.
And I shall spend my pension on brandy and summer gloves
and satin candles, and say we've no money for butter.
I shall sit down on the pavement when I am tired
and gobble up samples in shops and press alarm bells
and run my stick along the public railings
and make up for the sobriety of my youth.
I shall go out in my slippers in the rain
and pick the flowers in other people's gardens
and learn to spit.

You can wear terrible shirts and grow more fat
and eat three pounds of sausages at a go
or only bread and pickles for a week
and hoard pens and pencils and beer nuts and things in boxes.

But now we must have clothes that keep us dry
and pay our rent and not swear in the street
and set a good example for the children.
We must have friends to dinner and read the papers.
But maybe I ought to practice a little now?
So people who know me are not too shocked and surprised
When suddenly I am old, and start to wear purple.



Jenny Joseph

Friday, November 27, 2009

Thursday, November 19, 2009



joker & a thief

Thierry Henry's handball in the build-up to France's decisive goal against the Republic of Ireland

'I'm glad I'm not playing any more' - Roy Keane
Hey, Thierry, be glad he's not playing any more:

Roy Keane and Gus Poyet

Monday, November 16, 2009

True Blue



±100 years since the day Joshua Slocum, non-swimmer yet first single-handed circumnavigator disappeared aboard his 36ft sloop-re-rigged-to-yawl, Spray.

Saturday, November 14, 2009

Wednesday, November 11, 2009

Friday, November 06, 2009

time for a poem again

Climbing Everest
by Fred Seidel

The young keep getting younger, but the old keep getting younger.
But this young woman is young. We kiss.
It's almost incest when it gets to this.
This is the consensual, national, metrosexual hunger-for-younger.

I'm getting young.
I'm totally strapping on the belt of dynamite
Which will turn me into light.
God is great! I suck Her tongue.

I mean - my sunbursts, and there are cloudbursts.
My dynamite penis
Is totally into Venus.
My penis in Venus hungers and thirsts,

It burns and drowns.
My dynamite penis
Is into Venus.
The Atlantic off Sagaponack is freezing black today and frowns.

I enter the jellyfish folds
Of floating fire.
The mania in her labia can inspire
Extraordinary phenomena and really does cure colds.

It holds the Tower of Pisa above the freezing black waves.
The mania is why
I mention I am easily old enough to die,
And actually it's the mania that saves

The Tower from falling over.
Climbing Everest is the miracle - which leaves the descent
And reporting to the world from an oxygen tent
In a soft pasture of cows and clover.

Happening girls parade around my hospice bed.
The tented canopy means I am in the rue de Seine in Paris.
It will embarrass
Me in Paris to be dead.

It's Polonius embarrassed behind the arras,
And the arras turning red.
Hamlet has outed Polonius and Sir Edmund Hillary will wed
Ophelia in Paris.

Give me Everest or give me death.
Give me altitude with attitude.
But I am naked and nude.
I am constantly out of breath.

A naked woman my age is just a total nightmare,
But right now one is coming through the door
With a mop, to mop up the cow flops on the floor.
She kisses the train wreck in the tent and combs his white hair.

from Ooga-Booga

Thursday, November 05, 2009

Tuesday, November 03, 2009

I smell a lack of an ombituary

Wednesday, October 28, 2009

On the dry

Darkened tea. Stationary fans. An inability to read. No overture for any dancer. Unlike the result of expeditionary conquests, cognac does not procure you space. A borrowed steam iron becomes my navigational calculator, while looking down, unearthing threads, of new and old shirts. The city, drowned, reconfigures the urban as what transfigures nature to urge, and not what get's transfigured by nature's urges.

Thursday, October 22, 2009

Wednesday, October 21, 2009

'Awww!'



40 years from Jack's hemorhage I recollect the June parket of pages freshly cut, the photos of fear in white Ytong rooms, the dust on paperbacks, highlighted paragraphs, coffee in February, crashed Colt tins, frozen curls.
Not much else.

Anathema to them M&S button-downs!



Photo via falies

Monday, October 19, 2009

The Prominence Of Words

And the limits of inc.

Sunday, October 18, 2009

Tuesday, October 13, 2009

radishes in your ass (or: folkloric dirty talk#1)

Φάνος Κυριάκου CRASHED HELMETS MUST BE REMOVED Phanos Kyriacou




Η APOTHEKE παρουσιάζει την έκθεση του Φάνου Κυριάκου CRASHED HELMETS MUST BE REMOVED.

Πέρα από την χρηστική χρησιμότητα της πληροφορίας υπάρχει η πολυδιάστατη αχρησία της. Η συναλλαγή όμως με ένα τέτοιο διαμπερές μυστικό προϋποθέτει την ωριμότητα μια συνεχούς αναμόχλευσης των αφηγήσεων του ειδικότερου προσωπικού χώρου. Ο Φάνος Κυριάκου στην έκθεση του CRASHED HELMETS MUST BE REMOVED στην APOTHEKE αποκαλυπτει μάλλον παρα εκθέτει ευρήματα από τουτη την ανασκάφη, το 'χώσιμο' του, ως καλλιτεχνης, με το αντικείμενο και τον χώρο πέραν τον ορίων της λειτουργίας τους. Τρύπες, γωνιές, πόρτες, δάκτυλα που ξεπροβάλουν και κεφάλια που χάνονται, ανοιγουν διοδους στο πολυσχιδες και ειρωνικο χιουμορ του, Κυριάκου, οπως αυτο αποτελει εργαλιο και μεθοδος της χρονιας εξάσκησης του στην ανατροπή της χρηστικότητας. Απομειναρία performance, φωτογραφίες τυχαιων αντικειμένων και καταστάσεων κι ενα καινούργιο γλυπτό διαχύουν και διαπερνούντε από το χιουμορ του Κυριάκου. Χιουμορ που τον διαφοροποιεί και στο πλαίσιο της συχνά καταστροφολογικής σύγχρονης Κυπριακής τέχνης. Ο παλιμπαιδισμός που προβάλει σε μια πρώτη ανάγνωση ειδικοτερα των video στην έκθεση CRASHED HELMETS MUST BE REMOVED δεν είναι παρα το καμουφλαζ μιας συνειδητής αλεργείας στην σοβαροφάνεια που καθηλώνει και κατηγοριοποιει και αποστροφή απο τον πραγματολογικό ρεαλισμό. Όπως και ολόκληρο το εργό του Φάνου Κυριάκου έτσι και η έκθεση CRASHED HELMETA MUST BE REMOVED αποτελεί πρόταση επανεξέτασης της πολυπλοκότητας της ιστορικής, χωρικής και αντικείμενης πληροφορίας ενάντια σε αξιώσεις προς την εικαστική καταγωγή της Τέχνης.


Φανος Κυριακου CRASHED HELMETS MUST BE REMOVED
Εγκαινια: 15 Οκτωβριου 2009, 20:00
Διαρκεια Εκθεσης: 15 – 30 Oκτωβρίου 2009, Δευτέρα-Σαββατο,18:00 – 21:00
ΑPOTHEKE, Κλεανθη Χριστοφιδη 23, Παροδος Λευκωνος, Παλια Λευκωσια
Πληροφοριες: 99764816




APOTHEKE presents Phanos Kyriacou solo show under the title CRASHED HELMETS MUST BE REMOVED.

Besides information's usefulness exists its multilayered uselessness. To deal with such a porous secret however requires a mature and continuous exploration of personal narratives. Phanos Kyriacou for his CRASHED HELMETS MUST BE REMOVED show at APOTHEKE reveals rather than exhibits finds from his personal engagement, his dig, as an artist with objects and spaces beyond their functionality. Openings, nooks, doors, protruding fingers, hiding heads open portals to Phanos Kyriacou's ironic and Daedalic humour, a tool and a working methodology of the artist's sustained attempts at overthrowing usefulness. Performance relics, photographs of found objects and situations, a new sculptural piece diffuse and are trespassed by Kyriacou's humour differing his contextual position within the often disaster-inclined contemporary Cypriot art. His child-like behaviour, most obvious in the artist's video works at CRASHED HELMETS MUST BE REMOVED, is nothing but a camouflaged aversion to the oppressive and grading worn masks of seriousness. An abhorrence to pragmatic realism. Alike the corpus of works by Phanos Kyriacou, his CRASHED HELMETS MUST BE REMOVED is a proposal for reviewing historical, spatial and objective information in opposition to desires and demands on art's conjectural lineage.

Phanos Kyriacou CRASHED HELMETS MUST BE REMOVED
Opening Party: 15 October 2009, 20:00
Duration: 15 – 30 October 2009, Monday – Saturday 18:00-21:00
APOTHEKE, 23 Kleanthi Christofidi Street, Off Lefkonos Street, Old Nicosia
Info: 99764816

Monday, October 12, 2009

Friday, October 02, 2009

MAPPLETHORPE / GENET AT APOTHEKE




Robert Mapplethorpe: Porftolio X
Jean Genet: Un chant d' amour

Το περιβόητο Portfolio X του Robert Mapplethorpe παρουσιάζει για τέσσερις μέρες η ΑPOTHEKE, μαζί με την ταινία Un chant d' amour του Jean Genet. Η έκθεση, αποτελεί την πρώτη από μια σειρά συνεργάσιμων της ΑPOTHEKE με ιδιωτικές συλλογές, γκαλερί και μουσεία από την Ευρώπη και τις Η.Π.Α.

«Πολλοί μου έλεγαν πως ήταν κόλαση. Εγώ απαντούσα: Θα τα μετατρέψω σε παράδεισο». Αυτή ήταν η θέση του Jean Genet, συγγραφέα της (ομο)σεξουαλικής αντιρρησίας σε όσους τον επέκριναν πως δεν είχε ποτέ γράψει ένα πολιτικό κείμενο για τα τόσο οικεία σ' αυτόν σωφρονιστικά ιδρύματα.

Τα άνθη του αυτοερωτισμού μεστώνουν στην φυλακή. Ο σαδιστής δεσμοφύλακας-ηδονοβλεψίας αδυνατεί να αντεπεξέλθει, όντας ανικανοποίητος, και καταλήγει στο να δείρει τον φυλακισμένο, χώνοντας του ένα πιστόλι στο στόμα. Όμως, τα μάτια του φυλακισμένου δεν γεύονται το σιδερικό παρά μόνο παρασύρονται σε ένα όνειρο γεμάτο από ένα λιβάδι, τον συγκρατούμενο του, την επιθυμία, τον πόθο.

Το μοναδικό φιλμ του Genet, το Un chant d' amour (Ένα ερωτικό τραγούδι) του 1950, παρέμεινε μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 1990 ένα σκανδαλώδες, απαγορευμένο έργο. Γραμμένο κατά την διάρκεια της μακράς περιόδου φυλάκισης του Genet, γυρίστηκε σε 3 μήνες στο La Rose Rouge, το club του Nico Papatakis στο Saint Germain des Pres. Ένα βουβό φιλμ, μια απελπισμένη ωδή στον έρωτα, το Un chant d' amour εναγκαλίζεται με την αρχιτεκτονική των εξουσιαστικών δομών καθώς ερωτοτροπεί με την καταπίεση. Δοξάζει έτσι ένα αδύνατο, ανέγγιχτο ερωτισμό χωρίς να δραπετεύει προς ουτοπικές θεωρήσεις μιας αυθεντικής και αμόλυντης σεξουαλικότητας.

Τουναντίον, το φιλμ του Genet επιβεβαιώνει επιδεκτικά τον φετιχισμό και αναφέρεται σε μια πληθωρική επιθυμία πέρα από τυποποιήσεις και όρια. Επιθυμία που παρ' όλα τα χρόνια του εξοστρακισμού της στα ράφια της πορνογραφίας, αρνείται να ανεχθεί ετικέτες όπως “taboo” ή “ανόμημα”. Ο Genet διαπερνά την συζυγία και την σύγχυση της απόγνωσης και της επιθυμίας, της ελπίδας και της αγανάκτησης με ένα διαστρεβλωτικό, Βακχικό μα ταυτόχρονα λυπηρό και καταπιεστικό καλειδοσκόπιο εικόνων. Ένας γυμνός, τραχύς τοίχος φυλακής που χωρίζει τον ένα από τον άλλο φυλακισμένο, κι ο καπνός από ένα τσιγάρο που τους φέρνει πιο κοντά είναι αρκετά για τον Genet, λάτρη του αποσπάσματος και του αντικειμένου. Η εξίσου εξαιρετική φωτογραφία του Jean Cocteau θωπεύει, τρυφερά μα με μανία, την πυρωμένη εστία της παραδεισένιας κόλασης του Genet: χέρια, παλάμες, νύχια, τατουάζ, αξύριστα πρόσωπα. Ενδείξεις και θυμητάρια πως η κόλαση του Genet είναι και δική μας.

Το σκάνδαλο της σεξουαλικής διαφορετικότητας παραμένει – πάρα τις φιλελεύθερες κορόνες των 60's – παρών ως έχει. Ως σκάνδαλο διαφορετικότητας. Ο φωτογράφος Robert Mapplethorpe, που πέθανε απο AIDS το 1989, καδράρει, πέρα από τα διάσημα πορτρέτα του, τις δικές του ημι-σαδομαζοχιστικές επιθυμίες. Οι δέκα φωτογραφίες του Portfolio X (1988) δεν είναι παρά δέκα καλο-μελετημένες μαυρόασπρες αυτοπροσωπογραφίες του Mapplethorpe σε επιδεικτικά σεξουαλικές στάσεις. Παρ'όλες τις ερωτικές και πορνογραφικές αναφορές, συχνά μέσα από την αισχρή χρήση μαστιγίων και άλλων αντικειμένων, οι φωτογραφίες αυτές πετυχαίνουν να συναρπάσουν μέσα από την σύγκρουση που προκαλεί ο καλλιτέχνης μεταξύ των πυκνών αναφορών τους στην ιστορία της τέχνης, της σχεδόν κλασικιστικής τους τεχνοτροπίας και της θεματολογίας τους. Το 1990, ένα χρόνο μετά το θάνατο του Mapplethorpe, επτά από τις φωτογραφίες που παρουσιάζονται στην APOTHEKE, σε μια έκθεση με τίτλο «The Perfect Moment» οδήγησαν στη διαμάχη κατά πόσο οι φωτογραφίες αυτές πρέπει να εκτίθενται δημόσια. Διαμάχη που κορυφώθηκε με την προσπάθεια καταδίκης του Cincinnati Contemporary Arts Center και του διευθυντή του, Dennis Barrie, για προσβολή δημοσίας αιδούς. Το 2000 η ταινία «Dirty Pictures» δραματοποίησε τα γεγονότα αυτά με τον James Wood στον ρόλο του διευθυντή του μουσείου.

Robert Mapplethorpe: Portfolio X
Jean Genet: Un chant d' amour
Εγκαίνια: 8 Οκτωβρίου 2009, 20:00
Διάρκεια Έκθεσης: 8-11 Οκτωβρίου 18:00 – 21:00
APOTHEKE, Κλεάνθη Χριστοφίδη 23, Πάροδος Λεύκωνος, Παλιά Λευκωσία
Πληροφορίες: 99764816

*Τα έργα της έκθεσης περιέχουν σεξουαλικές αναφορές.


Tο πρόγραμμα εκθέσεων της APOTHEKE συνεχίζετε με την έκθεση του Φάνου Κυριάκου 'CRASHED HELMETS MUST BE REMOVED' που εγκαινιάζεται στις 15 Οκτωβρίου 2009.





Robert Mapplethorpe: Porftolio X
Jean Genet: Un chant d' amour

Robert Mapllethorpe's infamous Portfolio X and Jean Genet's only film Un chant d' amour wil be on show at APOTHEKE for just four days, from the 8th to the 11th October, a first installment of APOTHEKE's international co-operation and exchange program with private collections, galleries and museums.

When asked why he had never written a political text on prison institutions, Jean Genet, writer of (homo)sexualized delinquency answered: “People told me that it was hell. I answered: I’ll turn it into a paradise”.

The blossoms of gay love bloom in jail. The sadistic jail keeper as voyeur can hardly cope, or then again, he cannot get enough. Therefore, he beats up the prisoner and then sticks a pistol in his mouth. The prisoner’s eyes, however, taste no metal but drift into a dream about a meadow, the fellow prisoner of his desires, and lust.

Un chant d ́amour (A Song of Love) (1950) is Genet’s only film, which caused a scandal and was partly forbidden until well into the 1990s. It was written during his long stay in prison and the film was made over three months in Nico Papatakis’ nightclub La Rose Rouge in Saint- Germain-des-Prés. The silent film is a desperate ode of love, which embraces the architecture of power and eroticizes repression. It celebrates an unmanageable eroticism without fleeing into the Utopia of a freed, un-alienated and ostensibly authentic sexuality.

On the contrary: Genet’s film affirms fetishism and tells of a desiring excess which knows no bounds ofstandardization and subservience, and which – despite years of ostracism as a pornographic work – does not limit itself to the logic of taboo and transgression.
Genet crisscrosses the confusion and coexistence of despair and desire, frustration and hope in a debauched, bacchanal and yet also sad and oppressive kaleidoscope of images. He achieves this with only an unadorned, hard prison wall separating the prisoners and their desire for each other, and the smoke from a cigarette that connects them. Genet is in love with fragmented objects. Jean Cocteau’s equally brilliant camera feels its way, as tenderly as obsessively, through the flaming source of this paradisiacal hell: arms, hands, toenails, tattoos and facial stubble. There can be no deliverance from this hell, as it is our own.

The scandal of sexual difference is – despite the liberal affirmations made to the contrary since the 1960s – not so easy to dispose of once and for all. The photographer Robert Mapplethorpe, who died of AIDS in 1989, stages his own partially sadomasochistic desires. The 10 exhibition copies (1988) are an assembly of self-portraits and black and white images of transgressive poses with sexual accessories such as whips, which –despite their careful composition – cannot deny their calculated social provocation. The photographs achieve their suspense via the contrast between their dense referencing, their polished, rather classicist language of light and form, and the obscenity of their content. In 1990, one year after Mapplethorpe’s death, an exhibition of seven of his sadomasochistic portraits in Cincinatti under the title The Perfect Moment led to controversy over their presentation. During the exhibition, there was a failed attempt to convict the Cincinnati Contemporary Arts Center and its director, Dennis Barrie, for exhibiting offensive material. In the year 2000, these events were filmed under the title Dirty Pictures with James Woods playing the role of the museum director.

Robert Mapllethorpe: Portfolio X
Jean Genet: Un chant d' amour
Opening: 8th October 2009, 20:00
Duration of show: 8-11 October 18:00 – 21:00
APOTHEKE, 23 Kleanthis Christofides Street, Off Lefkonos, Old Nicosia
Info: 99764816

*Works on display contain sexually explicit references.


ΑPOTHEKE's next show will be Phanos Kyriacou 'CRASHED HELMETS MUST BE REMOVED' opening on the 15th October 2009.

Thursday, October 01, 2009

Save 'em Boobies!

Or To Be Done With Fetishisation And Other Feminist Moralisms



N.B. October is Brest Cancer Awareness Month.

Saturday, September 19, 2009

Friday, September 18, 2009

Postcard to the APOTHEKE director


















Sotiris Kaiafas and Big Mac are wishing you all the best for tonight's opening

Thursday, September 17, 2009

DIGITAL OBSOLESCENCE by Alana Kakoyiannis



Με την εγκατάσταση “Digital Obsolescence” της Alana Kakoyiannis εγκαινιάζεται ο φθινοπωρινός κύκλος εκθέσεων της ΑPOTHEKE στην Λευκωσία.

Η Alana Kakoyiannis (www.alanakakoyiannis.com), κατ' εξοχήν κινηματογραφίστρια, κάνει μέσα από το DIGITAL OBSOLESCENCE μια απόπειρα επιλεκτικής ανασκόπησης όχι της δουλείας της μα της τεχνολογικης παρουσίας ενός εκ των κυρίων υλικων της. Του βίντεο. Οικοιοποιούμενη τα απομεινάρια μιας εγκαταλελημένης συλλογής βιντεοταινιών ενοικίασης -ενος cult τοπογραφικού ορόσημου της Παλίας Λευκωσίας αποτελούμενο από χιλίαδες VHS- η Alana Kakoyiannis επανακατασκευάζει ενα όρος δραματικών μορφόσεων, ξετυλίγωντας προφητίες και θύμησες τεχνολογικών φαντασμάτων και τρόπων διασκέδασης. Tην αισθητική γεωλογία του DIGITAL OBSOLESCENCE διαπερνούν αναφορές σε Εarthworks, στον Μινιμαλισμό και σε απομεινάρια performance – συστατικά υλικά του συνολικού έργου της Alana Kakoyiannis. Στην εγκατάσταση αυτη καθ' αυτή όμως, η αρμονική ειρωνεία της διάβρωσης της στοιχειοθετεί ένα μνημειακό αφήγημα γύρω από την αλλίωση και τις συμβάσεις του χρόνου ως ύλη, μιμούμενο μα χλευάζων εν τέλει τις μορφές που παίρνουν οι κραυγές υπέρ της διατήρησης και της αποκατάστασης της ιστορικής, της τεχνολογικής και της χωροταξικής μνήμης.

DIGITAL OBSOLESCENCE της Αlana Kakoyiannis
Εγκαίνια: Παρασκευή, 18 Σεπτεμβρίου 2009, 20:00
Διάρκεια Εκθεσης: 18 – 28 Σεπτεμβρίου 2009
ΑPOTHEKE, Κλεάνθη Χριστοφίδη 23, Πάροδος Λεύκωνος, Παλια Λευκωσία
Πληροφορίες: 99764816



APOTHEKE kicks off its ambitious Fall 2009 exhibitions program with 'DIGITAL OBSOLESCENCE', a cutting-edge installation by Alana Kakoyiannis.

Alana Kakoyianis (www.alanakakoyiannis.com), a par excellence filmmaker, attempts a selective retrospective not of her output but of her medium as materialised technology. Through the process of unearthing and appropriating a found collection of thousands of ex-rental VHS tapes -a cult landmark of the Old Nicosia- Kakoyianis (re)constructs a mount of apocalyptic formations, unreeling prophecies and recollections of technological ghosts and modes of entertainment. The sensual geology of 'DIGITAL OBSOLESCENCE' oozes of references to earthworks, minimalism and performance relics – all structural components of Kakoyiannis' artistic practise. Yet the ironic harmony of this installation's eroding elements narrate a memorial to the ever shifting conventions of time as matter, mimicking and mocking battle cries for the preservation and rehabilitation of not least historical, technological and spatial memory.


DIGITAL OBSOLESCENCE by Alana Kakoyiannis
Opening: 18 September 2009, 20:00
Duration: 18 – 28 September 2009, 18:00 – 21:00
APOTHEKE, 23 Kleanthi Christofidi Street, Off Lefkonos Street, Nicosia (Old Town)
Info: 99764816

Tuesday, September 15, 2009

RIP Keith Floyd (1943 - 2009)

If it's not good enough to drink, it's not good enough to cook.

Monday, September 14, 2009

Saturday, September 12, 2009

Blog Archive