OH SHIT!

Αλέξανδρος Κωνσταντίνου, OH SHIT!

Μεταξύ ηδονοβλεψίας και παρακολούθησης απλώνεται ο ναρκισσιμός. Όμοια του και εξίσου μυθολογική παθολογία οσο αφορά την κοινή αντίληψη περί του καλλιτέχνη, είναι η αυτοπροσοπωγραφία ως καλλιτεχνική θεματολογία. Τεχνικά δουλεμένη πολλές φορές με μια λίτη μεγαλοπρέπεια, συχνά σημαίνει την αντίσταση του καλλιτέχνη προς τις 'συλλήψεις' 'νεκράς φύσης' και τις απόπειρες του / της να διαποτήσει την τέχνη με την ζωή – την ζωή του. Και παρ' όλο που μπορεί να προσδιοριστεί κι ως πρόδρομος των κατάλοιπων από έργα performance και body-art, η sui generis αυτοπροσοπωγραφία δεν τα καταφέρνει να χαρακτηριστεί από την ερωτοτροπούσα, ελευθεριακή, διεπιστημονικότητα την οποία γυροφέρνει. Καθηλωμένη στις ακτές των ήδη γνώριμων της πρακτικών, επιμένει να ανταλλάζει ματίες μοναχά με τον εαυτό της. Η διασπορά της τεχνολογίας αποθανάτησης εικόνων και η επισυναπτώμενη ένδειξη αναγνώρισης και τιτλοφορία τους, παρά την συγγένεια με την νανρκισσιστική προσωπό-γραφία, εισαγάγει στην συγκεκριμένη θεματολογία, αμετάκλητα, το σωμα. Οι πλέον σύγχρονες αυτο-προσωπογραφίες, μετακυλούν το βλέμμα μας από τα μάτια, τα χείλη, τα μάγουλα. Ο Freud -ή ο Caravaggio- μπορει να ιχνογραφούν το αγορίστικο καθρέφτισμα του Νάρκισσου, αλλά το ναρκισσιστικό σώμα εισβάλει αγκαζέ με το ατελές, κακοφωτισμένο χέρι που κρατάει την φωτογραφική μηχάνη την στιγμή της 'αποθανάτησης', μέσα από το ανυποψίαστο ντεκολτέ, τα εν χωρώ σκέλια, τον ξαφνιασμένο θώρακα. Στον πυρήνα της αυτοπροσωπογραφίας το υποκείμενο-ως-αντικείμενο αντικαθηστάται από το σώμα υπο παρακολούθηση. Το καθρεφτάκι τσέπης, η κλειδαρότρυπα, το φευγαλαίο βλέμμα, απο την των πάντων βλέπουσα κάμερα.

Το έργο του Αλέξανδρου Κωνσταντίνου που παρουσιάζεται στην ΑPOTHEKΕ κάτω από τον τίτλο OH SHIT!, απορέει από μια κλιμακούμενη δαιτόμη της διερεύνησης όλων των πιο πάνω θεωρητικών διαδικασιών. Οι φωτογραφίες του OH SHIT!, μέρος μιας μεγαλύτερης σειράς αυτο-προσωπογραφιών του καλλιτέχνη, αποκαλύπτωντε και κρύβωντε συνάμα πίσω από το το στοιχείο της έκπληξης, του χιούμορ και μιας σχεδόν εφηβικής θελκτικής έλξης προς το σώμα. Ανασκαλίζωντας όμως τις πιο ενδόμυχες αναπαραστάσεις του εαυτού, η έκθεση του Αλεξανδου Κωνσταντίνου σε συν-επιμέλεια της Alexandra Lund Askoldova, ειναι, ταυτόχρονα με την επανεξέταση των κανόνων της αυτοπροσωπογραφίας σε συνυφασμό με τις ιστορικές και σύγχρονες τεχνολογικές εξελίξεις την οποία πραγματεύεται, μια απόπειρα αναστοχασμού της δογματικής προσωπολατρείας του καλλιτέχνη και της επακόλουθης θανατικής ποδηγέτηση του έργου τέχνης απο αυτή. Συνεπως, το OH SHIT! του Αλεξανδρου Κωνσταντίνου δεν είναι παρά μια προσπάθεια επαναδιατύπωσης του επαχθούς από επιθυμίες μύθου του Νάρκισσου, μέσω του φολκλορικού καθρέφτη των Αδερφών Grimm, για το ενήλικο, μετα-τεχνολογικό, φιλοθεάμων κοινό.

Αλέξανδρος Κωνσταντίνου, OH SHIT!
APOTHEKE, Κλεάνθη Χριστοφίδη 23 (Πάροδος Λευκωνος), Παλια Λευκωσια
Πληροφορίες: 99764816 ή μέσω της ιστιοσελίδας www.apothekecontemporaryarts.com
Openning Party: 4 Δεκεμβρίου 2009, 20:00
Διάρκεια Έκθεσης: 4 -12 Δεκεμβρίου 2009, 18:00 – 21:00





Alexandros Constandinou, OH SHIT!

Narcissism lays between voyeurism and surveillance. The self-portrait as artistic genre is an equally mythological pathology of our general understanding of the artist. Famously executed in frugal grandiosity it often signifies the artist's resistance towards 'still lifes' and arrested landscapes – phantasmic or realistic – and his / her attempts to instil life into art through his/ her image and liking. A precursor of the performance and body-art relic, the sui generis self-portrait does however come short from the libertarian philandering of interdisciplinarity it verges on . Transfixed at the shores of its practise it persists in making eyes to none but itself. The dissemination of image-capture technology and its tagging dispersal notwithstanding its shared position with the narcissism of the portraiture, introduces into such a genre the body. Taken at arm's length, most currently circulation self-portraits, take our eyes away from the iris, the lips, the cheekbones. Freud -or Caravaggio- might be outlining the boy Narcissus but the narcissistic body actually enters the frame as a glimpse of a camera-bearing arm, an unwitting cleavage, a dancing crotch, a surprised torso. The surveyed body replaces at the core of self-portraiture the subject-as-object. The looking glass, the peeping hole, the fleeting glance is replaced by the overseeing camera.

At the climactic cross-section of all these theoretical underpinnings comes Alexandros Constandinou's solo show at APOTHEKE, titled OH SHIT!. Part of a series of self-portraits taken over a long period of time, the photographs on show are revealed and concealed, in equal measure, behind an element of humorous surprise and an almost juvenile fascination with the body. Delving into the most closeted pronouncements of the depicted self however, OH SHIT!, co-curated by Alexandra Lund Askoldova, is an attempted reflection on the cult of the artist and its morbid grip on the work of art while at he same time being an examination of the canons of the self-portrait vis-a-vis historical and contemporary technological advances. Consequently, the photographs of Alexandros Constandinou appear to be a rewriting of the desire burdened myth of Narcissus via the folkloric Brother Grimm's mirror for a grown up, post-technological art(loving)-world.


Alexandros Constandinou, OH SHIT!
APOTHEKE, 23 Kleanthis Christofides Street (Off Lefkonos St.), Old Nicosia
Info: 99764816 or @ www.apothekecontemporaryarts.com
Opening Party: 4th December 2009, 20:00
Opening Hours: 4 -12 December 2009, 18:00 – 21:00