Πώς μετά από δρασκελισμούς (κανείς) πετάει:

κι από τόσους λαβυρίνθους· και μετά

«Απαυδισμένη με το απαύδισμά μου, λευκή σελήνη τελευταία, μοναδικός καημός, και ούτε.Νά’χω πεθάνει, πριν απ’αυτή, πάνω σ’αυτή, μαζί μ’αυτή, και να γυρίζουμε, νεκρός πάνω σε νεκρή, γύρω από τη δύστυχη ανθρωπότητα, και να μην έχω ποτέ πια να πεθάνω εκ ζωντάνων. Και ούτε, ούτε καν. Η σελήνη μου ήταν εδώ κάτω, εδώ κάτω-κάτω, η όση λίγη μπόρεσα να λαχταρήσω. Και μια μέρα, τώρα κοντά, μια νύχτα, με γη ολόγιομη, πολύ κοντά, κάτω απ’τη γη, ένας ετοιμοθάνατος θα πει, όπως εγώ, κάτω απ’το φως της γης, Και ούτε, ούτε καν, και θα πεθάνει, χωρίς να’χει καταφέρει να βρει έναν καημό.» (Samuel Beckett, Malone Meurt)

και μετά και μετά;

Ολοκληρος λαβυρινδ